شعر فرشته فروردینی از جمشید مهتاش
هر سال را یکسال به دندان می کشم
جان به لب می شوم
تا این جانِ پر زخم را به بهار بسپارم
ناز بانو
روزم را نوروز کن
امسال هم زخمهایم را مرهم بگذار
تنِ خشکیدهِ و روحِ سرمازده ام را
به دمِ فروردینی ات جانی دوباره بده
به تو زنده ام
به تو زادهِ شور و عشق
به تو فرشتهِ فروردینی
به تو دلگرمم
به قلم زیبای : جمشید مهتاش