توفان غزل از حسن اسدی شبدیز دکلمه لیلی آزاد
توفان غزل
هر نفس تا میگذارم سر به دامانِ غزلها
میخزم در موجموجِ خواب چشمانِ غزلها
دل به دریا میزنم دریایِ شورانگیزِ احساس
تا بگیرم گوهری از چنگِ توفانِ غزلها
گلشنِ اندیشهی من، بسکه گل دارد به دامن
عطر میخیزد به گردون از گریبانِ غزلها
مینشینم شاعرانه، زیر گلبرگ ترانه
در بهشتی جاودانه، در شبستانِ غزلها
در رگ دشت سَتروَن،میخزد خون شکفتن
از گلابْافشانیِ گیسویِ افشانِ غزلها
در بیابانی که خارا از عطش، آتش گرفته
عشوه میریزد شقایق زیر باران غزلها
زیر توفانی که حتی سرو، پیراهن دریده!
لاله مشعل میفروزد روی ایوانِ غزلها
چشمهسارانِ زلال اشکهایم نوشتان باد
ای غزالانِ سیهچشمِ بیابانِ غزلها
آه! اما نقشِ خونریز از دلِ «شبدیز» دارد
هر کجا رو میکند آیینهگردانِ غزلها
به قلم زیبای : حسن اسدی شبدیز
دکلمه : لیلی آزاد
دیگر اشعار و دکلمه های شاعران سایت عشق زیبا
شعر زیبای بی بال بیا امشب مجید مومن
بداهه بسیار زیبا گوهر نایاب شهلا شقاقی (توتیا)
شعر تو را دیدم دلم لرزید از اشرف السادات کمانی