شعر تب طوفان از استاد کیوان محب خسرو
سحر چون جلوه گر شد گل به گلزار
صبا چون شانه زد بر زلف دلدار
لب بلبل ز بوی گل معطر
دو چشم نرگس شب خفته بیدار
قبای غنچه از عشق چمن، چاک
زبان طوطیان در مشق گفتار
غنوده گل به زیر سایه بید
ز سرمای دی و اسفند، بیزار
هجوم زخمه ماهور بلبل
میان نغمه های پرده تار
تب طوفان ز نبض ابر جاری
کشیده کار بغض من به رگبار
که یارم جلوه ای در بوستان کرد
قبای غنچه را بگشود زنار
صفای رونق چشم نگارم
کساد افکند در گل های بازار
رسید ایام هجران رو به پایان
شد احساس جوانی باز تکرار
به قلم زیبای : استاد کیوان محب خسرو