شعر بسیار زیبای مجنون از یزدان غلامی
دیدید رفیقـــــان چو دل افتـــــاد به بندش!
جان آتشی افــروخت که دل گشت سپندش!
.
ترسم که از این دود که بر خرمنم انداخت
بر چشم رسد زآتش و زین دود گـــــزندش
.
مجنون شده ام پای به بندم چه زند کاش
بـــــر دل بنهد بنـــــد از آن زلـــــفِ کمنـــدش
.
بعدش به وصالش به شفـایی ز دلم خلق
از بنـــــد کـــــه بـــــر او بــــزنندش بـــــرهندش
.
تقصیر ز دل نیست که افتـــــاده به پایش
تقصیـــــر از آن بـــــود و از آن قـــــدِّ بلندش
.
دیوانه دل و پای به زنجیر و تب و اشک
عـــــاقل نشود دل نخـــــراشید به پنــــدش
.
“سیمین“چو طلب بوسه ای از لعل لبش داشت
ای کاش دهند بـــــر من و بر او ندهندش
..
یزدان غلامے