شعر هفتاد و دو تا بیت غزل سرخ کشیدند از پرستش مددی
هفتاد و دو تا بیت غزل سرخ کشیدند
ای بغض رها کن تو گلوگاه عطش را
پایان بده امشب شب بدخواه عطش را
ای دجله رها کن رجز تشنه اشکم
بگذار فراموش کنم آه عطش را
در پرده ی غم سینه بزن بر تن سرخم
با اشک ببند آه فقط راه عطش را
شب آمده این بار ابالفضل ابالفضل
تا نقش زند در دل من ماه عطش را
می ترسم از این دشت ترک خورده که حس کرد
یک قطره ی آب از لب درگاه عطش را
من زینب یک لشکر سرخم که شنیدم
فریاد دل از خیمه و خرگاه عطش را
هفتاد و دو تا بیت غزل سرخ کشیدند
خورشید ترین لحظه ی جانکاه عطش را
از غنچه ی آشفته و ماهی که دریدند
در حنجرشان پیکر خونخواه عطش را
برگشتم از این راه که بی کوکبه رفتم
با من بشکن حجم گلوگاه عطش را
شاعر : پرستش مددی
دیگر اشعار شاعران سایت
چه قدر خاطره ات را سیاه بنویسم امیر نقدی لنگرودی
شعر بسیار زیبای مادران مهربان از ساسان خادمی
شعر تنهایی مرا سمت خیالت پرت میکند نجمه سعادتی خاطره
شعر بسیار زیبای یاد تو از الهام حق مراد خان
شعر بسیار زیبای زخم زبان از محمد عبادی سالک