شعر رسم زمانه محمدعبادی سالک
آتش گرفتم آخر
ازمردم زمانه
ازدوست بی نصیبم
گرگهابه شکل بره..
ازآشنا،غریبه
خنجرنشان شده پشت
هر روز زخم تازه
پشتم شده خزانه
قلبم به دردآید
هرروزوهردقیقه
لعنت براین ترانه
مرگِ بدِ ثانیه..
…
آهم زعرش ردشد
هرلحظه بیشترشد
رعدی بزن خدایا
براین درخت وسایه
..
مارهادرآستینند
ازلحظه تولد
گویاکه ضحاک هم
بوده به اسم دایه..
..
طاقت که تاغ گشته
خانه خراب گشته
ازبخت واقبال خوب
مرگ هم سراب گشته
به قلم زیبای : محمدعبادی سالک