شعر جلوه ی بهاری مهنازتوماج (آوات)
ما …
در جلوه ی بهاری خود و آینه باز ایستادیم ؛
و چهره ی آسان مان را به دیار گلهای بی خاک روانه ساختیم
که اینجا ..!!
لذت جنون آمیز خودخواستگی
چون سایه ای ست
قد افراشته بر معصومیت دل های بی پناه ….
و بهار ؛
چون پرنده ای ست شکسته بال
در حسرت رهایی از قفس بی آواز و سرد
به قلم زیبای : مهنازتوماج (آوات)