شعر محشر از حسین حیدری (رهگذر) دکلمه فاطیما
محشر
بودم و…
هستم و…
شاید که نباشم دیگر…!
بی تو بودن شده دردی ز عذابی بدتر…
“روسری سر کن و نگذار که در حومه ی شهر؛
مردگان شایعه سازند، به پا شد محشر…!”
از منِ عاشقِ دیوانه چرا دل کندی؟
چه کسی از منِ بیچاره تو دیدی بهتر؟
حیف از این من که برایت دلِ خود سوزاندم…
حال، عشقی تو به جز من بِفِشاری در بر…
یاد داری که تو گفتی گلِ خوشبویِ توام؟
حال، دیگر شده این گل ز فراقت پرپر…
زخمِ دشمن به خدا نیست برایم دردی…
غمِ تو زخمِ عمیقی زده همچون خنجر…!
تو کمی شرم نکردی که دلم گیرِ تو است؟
شده این آه و فغانم قفسی در حنجر…
کی شود فکرِ تو از ذهنِ خودم پاک کنم؟
حیف، اَز آن همه رویا که سپردم در سر…!
شاعر: حسین حیدری (رهگذر)
دکلمه : فاطیما
عکاس : پژمان بیضایی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیت دوم، از شاعر ناشناسی که متاسفانه تک بیتش به نام چند نفر ثبت شده است
و هرگز نتوانسته ایم صاحب اصلی این تک بیتی را پیدا کنیم.
که در اصل به صورت زیر بوده است:
روسری سر کن و نگذار که در حومه ی شهر؛
مردگان شایعه سازند، که محشر شده است
بنابراین تصمیم گرفتم با کمی تغییر در مصرع دوم این غزل را بسازم و آن را به تمام شاعران ناشناسی
که اشعارشان دست به دست در فضاهای مجازی می چرخد و هر لحظه به ناحق به نام کسی ثبت و ضبط می شوند تقدیم کنم.
تابستان ۱۳۹۵